Of ik foto’s wilde maken

Dat is de vraag die ik een tijdje geleden kreeg van Agnes, mijn lieve sportbuddy (alhoewel, inmiddels meer aan het koffie en wijn drinken dan  samen sporten, en dat zegt niks over het sporten! 😉 ). Maar goed, zo op het oog een vraag die ik wel vaker krijg gezien ik zo nu en dan shoots doe op verzoek. Maar dit keer was het toch even een ander verzoek dan anders. 

Snel plannen

Het verzoek had namelijk ook haast, want het ging niet om Agnes zelf, maar om Rina, de zus van Agnes. Rina legt op haar blog alles uit over het proces waar zij nu in zit: de behandeling van borstkanker. Op zo’n behandeling volgt vaak haarverlies en daarom was de vraag of er voor die tijd nog foto’s gemaakt konden worden. Ik heb geen seconde getwijfeld en voor zo’n bijzonder verzoek is er natuurlijk een moment in te passen voor een shoot.

Fotografie verbindt

En dat is misschien ook wel wat ik zo mooi vind aan fotografie. Momenten, mensen, de omgeving vastleggen zodat je iets tastbaars en moois hebt om altijd naar te kunnen kijken, nu en later. Mensen ontmoeten, hun verhalen horen en daar dan letterlijk een beeld bij maken. Geweldig vind ik dat!

“Yorinde laat je lekker op je gemak voelen. Ik voelde me meteen ontspannen wat het makkelijk maakte met poseren. Voor herhaling vatbaar!” − Rina

Jep, het was een erg gezellige avond én de hele familie was mee. Aan mij de eer om na 13 jaar de familie in 1 foto te vangen. Een hele verantwoordelijkheid… maar we hebben gelachen en de avond gezellig afgesloten met een bakkie koffie (terugkerend onderwerp, die koffie). Helemaal verdiend na onze inspanningen dacht ik zo ;-). Voor herhaling vatbaar, was de conclusie van beide kanten.

Een aantal foto’s van de shoot heb ik toegevoegd aan mijn portfolio. Om Rina’s verhaal te lezen en te volgen klik je hier.

Dag 🙂
Yorinde